Opis
Rok wydania: 2017
ISBN: 978-83-7657-217-8
Seria: Czarny Romantyzm (T. XXXIII)
Przekład: Witalis Olechowski
Wstęp: Jarosław Ławski, Joanna Dziedzic
Red. tomu, oprac. tekstów: M. Burzka-Janik, J. Ławski
Recenzenci tomu: Natalia Maliutina; Bolesław Oleksowicz
Bibliografia: M. Burzka-Janik, J. Dziedzic
Streszczenia: M. Biergiel, M. Zielińska
Ilustracje: J. Dziedzic, Ł. Zabielski
Liczba stron: 306
W kolejnym tomie z serii „Czarny Romantyzm” opublikowano dwa teksty źródłowe Józefa Sękowskiego, pisarza dwukulturowego, redaktora „Bibliotieki dla Cztienija”, wybitnego orientalisty, postaci zagadkowej i dotychczas ocenianej jednostronnie. W jego twórczości łączą się elementy polskiej kultury romantycznej, wzbogacone wpływami prozy zachodnioeuropejskiej, a zwłaszcza chwytami parodii, ironii, gry intertekstualnej, pastiszu, satyry, fantastyki z wyraźnymi śladami czarnego romantyzmu i swoistego charakteru rosyjskiej świadomości estetycznej lat 30. XIX wieku. Za nowatorskie w historii badań dwóch literatur (rosyjskiej i polskiej) uważam to, że we wstępach Jarosława Ławskiego i Joanny Dziedzic analizowany jest charakter świadomości pisarza w kontekście tendencji kulturowych i artystycznych beletrystyki i publicystki rosyjskiej. Detaliczna analiza stanu badań twórczości Sękowskiego
w literaturoznawstwie rosyjskim pozwala określić różne aspekty oraz podejścia do twórczości Wielkiego Mistyfikatora, znanego jako Baron Brambeus.
(Z Recenzji dr hab. Natalii Maliutiny, prof. UR (Rzeszów, Odessa))
Postawiony sobie przez redaktorów „Czarnego Romantyzmu” zamiar przywracania literaturze polskiej autorów i ich dzieł mało znanych, wręcz zapomnianych, tym razem obarczony był sporym ryzykiem. O ile za Henrykiem Rzewuskim, autorem Mieszanin obyczajowych przez Jarosza Bejłę, którego Zygmunt Krasiński za prorosyjską postawę nazywał „zaprzańcem” i „duchem z błota ulepionym”, przemawiały admirowane przez współczesnych Pamiątki Soplicy, to Józef Sękowski, bohater niniejszej publikacji, takiego wsparcia był pozbawiony. Nadto, jak nieodwołalny wyrok, ciążyła na nim opinia Adama Mickiewicza, sformułowana w trakcie prelekcji paryskich, pisarza zdrajcy, narodowego renegata, co skutkowało tym, o czym piszą redaktorzy tomu, iż policzony został do twórców niegodnych badań. Za niewątpliwy sukces uznać należy, że twórcom serii, wprowadzającym recenzowaną edycją w naukowy i czytelniczy obieg dwa utwory: Wielkie posłuchanie u Lucypera (1832) i Fantastyczne podróże barona Brambeusa (1833), udało się przesunąć punkt ciężkości z rejonów sporów o apostazję narodową Sękowskiego w sferę zagadnień pierwszorzędnych dla literatury polskiej. Bo ten poliglota, znawca języków orientalnych, prócz świetnej znajomości prozy zachodniej, polskiej i rosyjskiej, posiadał niebywale wrażliwy słuch literacki, umożliwiający mu prowadzenie skomplikowanej gry z czytelnikami za pomocą różnego typu mistyfikacji, pastiszu, parodii, ironii, odwołań do innych utworów (jak Podróże Guliwera – wyspa Laputa, Niezwykłe przygody Barona Műnchhausena).
(Z Recenzji dra hab. Bolesława Oleksowicza, prof. UG (Gdańsk))
Seria: Czarny Romantyzm
Redakcja Serii: Jarosław Ławski [Przewodniczący], Marcin Bajko, Małgorzata Burzka-Janik, Grzegorz Czerwiński, Anna Janicka, Dariusz Kukiełko, Marek Olesiewicz, Iwona E. Rusek, Michał Siedlecki, Łukasz Zabielski
Rada Redakcyjna: Halina Krukowska [Przewodnicząca] (UwB), Wojciech Gutowski (UKW), Maria Kalinowska (UW), Zbigniew Kaźmierczak (UwB), Alina Kowalczykowa (IBL PAN), Michał Kuziak (UW), apb Edward Ozorowski (UwB), Leszek Libera (UZ), Marek Nalepa (URz), Elżbieta Nowicka (UAM), Mikołaj Sokołowski (IBL PAN), Włodzimierz Szturc (UJ)
Praca naukowa finansowana w ramach programu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą “Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2013-2017.
